محمدحسین نجفی

محمدحسین نجفی
مجتهد شیعه در پاکستان
اطلاعات فردی
تاریخ تولد ۱۹۳۲م
زادگاه سرگودا پاکستان
اطلاعات علمی
استادان سید محسن حکیم • سید جواد تبریزی • آقابزرگ تهرانیسید محمود شاهرودی • میرزا باقر زنجانی • سید محمدیارشاه نقوی • حسین‌بخش جارا
محل تحصیل پاکستاننجف
تألیفات اثبات الامامة • تفسیر فیضان الرحمن • مسائل الشریعة • ترجمه وسائل الشیعه به زبان اردو
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
اجتماعی تأسیس سلطان المدارس الاسلامیه • مدرسه علمیه عقیله بنی‌هاشم
وبگاه رسمی

محمدحسین نجفی (زاده ۱۹۳۲م) عالم و مجتهد شیعه در پاکستان. وی از شاگردان سید محسن حکیم و آقابزرگ تهرانی است. نجفی تألیفاتی در موضوعات مختلف دارد؛ از جمله ترجمه وسائل الشیعه به زبان اردو. وی دارای مهارت بسیار در خطابه دانسته‌ شده است. او در پاکستان بر ضد غلو و غالیان به‌خصوص در رد تحریفات روضه‌خوان‌ها تلاش فراوان کرده است.

نجفی به ولایت تکوینی معصومان قائل نیست و گفتن اشهد ان علیا ولی الله در اذان و اقامه را جایز نمی‌داند. وی همچنین خمس را از ضروریات مذهب نمی‌داند.

زندگی و تحصیل

محمدحسین نجفی در آوریل ۱۹۳۲م (۱۳۱۱ش) در شهر سرگودا پاکستان متولد شد. پدرش در سال ۱۹۴۵م فوت کرد. مادرش او را به مدرسه علمیه محمدیه برد. او در سال ۱۹۴۹م به جلالپور رفت و پنج سال در درس سید محمد‌یار‌شاه حاضر شد. نجفی در سال ۱۹۵۴م به نجف هجرت کرد و پس از اتمام سطح در درس خارج حاضر شد. شش سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۰م به زادگاهش برگشت.

محمدحسین نجفی در ملاقات با آیت الله مکارم شیرازی در قم

اساتید

نجفی در پاکستان از اساتیدی مانند سید محمدیار شاه، حسین‌بخش جارا و سید محمدباقر چکرالوی استفاده کرد.

او در حوزه علمیه نجف نیز نزد اساتید مشهور، درس خواند:

مقابله با غلو

محمدحسین نجفی با غلو که در میان برخی گروه‌ها رواج داشت، به مبارزه برخاست و از جمله کتاب «اصلاح المجالس و المحافل» را در این باره تألیف کرد. در همین زمینه، کتاب دیگری با عنوان «اصلاح الرسوم» تألیف کرد که زمینه‌ساز اهانت‌ها و تهدیدهای فراوانی به وی شد.

محمد حسین نجفی:

«کسانی می‌گویند ما از امام زمان تقلید می‌کنیم، پشت سر امام نماز می‌خوانیم، در نماز قائل به شهادت ثالثه هستند و در روضه‌خوانی‌ها مصائب دروغین می‌خوانند. در مقابل این انحرافات ما حاضریم هر نوع توهینی را قبول کنیم.»

آثار

آثار محمدحسین نجفی در زمینه‌های تفسیر قرآن، فقه، عقاید و کلام، تاریخ و حدیث است و ترجمه‌ی برخی کتاب‌ها را نیز انجام داده است. بیش از ۶۰ مورد کتاب در فهرست آثار محمدحسین نجفی دیده می‌شود.

فیضان الرحمن فی تفسیر القرآن (ده جلد)

او نقل می‌کند که در دوران حکومت ضياءالحق بر پاکستان، مجلسی تشكيل شد كه هر مذهبی، آثار فتوايى و فقهى خود را در آن مجلس عرضه كنند. اهل‌سنت، چند اثر مهم فتوايى و فقهى آوردند که حجم بسیار زیادی داشت. اما از طرف شيعه، توضيح المسائل و تحفة العوام آورده شد. برخی اهل‌سنت در مقام تمسخر گفتند که شيعيان، يتيم و فقيرند كه اثر درخورِ عرضه و بزرگى ندارند. شیخ نجفی از ناراحتی این واقعه،

محمدحسین نجفی همچنین کتابی با عنوان «قوانین الشریعه فی فقه الجعفریه» را در دو جلد تدوین کرد و ترجمه وسائل الشیعه را در بيست جلد با حاشيه‌اى بر آن به چاپ رساند. وی همچنین در کتاب ۱۰ جلدی فیضان الرحمن فی تفسیر القرآن به تفسیر ترتیبی قرآن پرداخته است.

نظرات مشهور و فتاوا

  • نجفی خمس را از ضروریات مذهب نمی‌داند. به باور وی، اگر خمس را از ضروريات اسلام بدانیم، باید انکار کننده آن را از اسلام خارج دانست و در نتیجه باید همه اهل‌سنت را كافر بدانيم؛ در حالى كه شيعه، اهل‌سنت را به هيچ وجه خارج از اسلام نمی‌داند.
  • از نگاه محمدحسین نجفی، اجازه مرجع تقلید برای مصرف خمس لازم نیست و مکلف می‌تواند خمس را در مواردی خرج کند که رضایت امام زمان در آن یقینی باشد.
  • نجفی بیان جمله اشهد ان علیا ولی الله را در اذان و اقامه جایز نمی‌داند.
  • وی قمه‌زنی برای عزاداری امام حسین(ع) را جایز نمی‌داند.
  • محمدحسین نجفی ولایت تکوینی ائمه را انکار می‌کند.
  • نجفی علم غیب را مخصوص خداوند می‌داند و علم انبیا و ائمه را علم غیب تلقی نمی‌کند.

فعالیت‌های اجتماعی

نجفی با حزب «تحریک جعفریه» ارتباط داشت و بعد از وفات مفتی جعفر حسین، برای انتخاب رهبر جدید شیعیان پاکستان تلاش بسیار کرد.

نجفی در عرصه تبلیغ نیز بسیار فعال بوده است. او برای سخنرانی به شهرهای مختلف پاکستان و کشورهای مختلف سفر داشته و برنامه‌های او با استقبال فراوان روبه‌رو شده است.

تأسیس مدارس دینی

پس از ورود نجفی به پاکستان، ریاست مدرسه علميه‌اى در ايالت پنجاب به نام «دارالعلوم محمديه» به او واگذار شد. او ۱۲ سال ریاست اين مدرسه را بر عهده داشت. سپس خود مدرسه‌اى به نام «سلطان المدارس الاسلاميه» تأسيس كرد و بعدها مدرسه علمیه‌ای برای زنان تأسیس کرد و آن را «جامعة علميه عقيلة بنى هاشم» نام نهاد.

تک‌نگاری

در باره شخصیت محمدحسین نجفی دو کتاب به زبان اردو تألیف شده است:

  • «سرکار آیت اله النجفی کی عهد ساز شخصیت اور تاریخ ساز کارنامے» تألیف ملک افتخارحسین اعوان.
  • مرد علم میدان عمل میں، یعنی سرکار علامه آیت الله الشیخ محمدحسین النجفی کے سوانح حیات اور علمی و عملی کارنامے و دیگر حالات اثر طاهر عباس اعوان،

پانویس

  1. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  2. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  3. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  4. ، وفاق تایمز.
  5. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  6. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  7. ، وفاق تائمز.
  8. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  9. ، وفاق تائمز.
  10. وفاق تائمز.
  11. ، وفاق تایمز.
  12. احمدی، ، سایت کتابخانه فقاهت.
  13. ، وفاق تائمز.
  14. ، وفاق تائمز.
  15. ، وفاق تائمز.
  16. احمدی، ، کتابخانه مدرسه فقاهت.
  17. احمدی، ، سایت کتابخانه فقاهت.
  18. ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  19. . پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  20. [ «سوالات اور جوابات: عزاداری»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی.
  21. مجلہ دقائق الاسلام، ص۱۳، اکتبر ۲۰۱۰م.
  22. تسلیم رضا خان، سفیر نور، ۱۹۹۸م، ص۹۶.
  23. «مصاحبه با حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین نجفی پاکستانی»، در مجله حوزه، ص۱۲۶.
  24. احمدی، ، سایت کتابخانه فقاهت.
  25. نجفی، اعتقادات امامیه کا اردو ترجمه، ص۱۳.
  26. ، پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله محمدحسین نجفی.
  27. ، محمدحسین نجفی کی آفیشل ویب سائٹ.

منابع

  • ، سایت وفاق تائمز، تاریخ درج مطلب: ۹ مه ۲۰۲۱م، تاریخ بازدید: ۳ ژوئن ۲۰۲۱م.
  • ، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله محمدحسین نجفی، تاریخ بازدید: ۳ ژوئن ۲۰۲۱م.
  • تسلیم‌رضا خان، سفیر نور، پاکستان، العارف اکادمی، ۱۹۹۸م.
  • ، تاریخ درج مطلب: ۳ ژوئن ۲۰۲۱م.
  • ، سایت وفاق تائمز، تاریخ درج مطلب: ۲۶ مه ۲۰۲۱م، تاریخ بازدید: ۳ ژوئن ۲۰۲۱م.
  • «مصاحبه با حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین نجفی پاکستانی»، در مجله حوزه، ش۱۲۳، مرداد و شهریور ۱۳۸۳ش.
  • نجفی، محمدحسین، اعتقادات امامیه فی ترجمۃ رسالۃ اللیلیۃ، پاکستان، سرگودها، مکتبۃ السبطین، ۲۰۰۶م.